Enflasyonla mücadele faturası emekçiye kesiliyor.

Enflasyonla mücadele “programı”nın, sermayeyi kollayan, bütün faturayı emekçi kesimlere yıkan karakteri gittikçe daha net şekilde ortaya çıkıyor.

 Önümüzdeki yıla büyük alım gücü kayıplarıyla girecek emekçi kesimleri, şimdi de “hedef enflasyona” göre yapılacak düşük zam riski bekliyor.

Öte yandan ne hükümetin bonkör harcamalarında ne müteahhit ödemelerinde ne faiz ödemelerinde en ufak bir tasarruf izi gözükmüyor. Program esasta üç ayaklı bir uygulama ile sürdürülüyor: Maaş ve ücretlerin baskılanması, yüksek faiz ve kontrollü kur…

Dahası şu: Sermayeyi kolluyor, fahiş karları, zamları, lüks tüketimi baskılamaya yönelmiyor ama sermaye kesiminde de ağırlıkla para sermayeyi, piyasaları, yabancı fonları kolluyor. Şimşek içerde ekonomiyi yavaşlatmaya, dışarıda ise yüksek faiz sayesinde fon çekmeye odaklanmış durumda.

Ekonomi yavaşlıyor. Artık stagflasyon olasılığı daha yüksek. Bunun en somut sonucu işsizlik artışı. Son veriler işsizliğin artmakta olduğunu, 11 milyona yakın kişinin ya doğrudan doğruya işsiz olduğunu ya da doğru dürüst bir işi olmadığını gösteriyor. Ekonomiyi soğutmanın emekçi kesimlere, çalışan kesimlere çıkardığı fatura birincisi düşük ücret, ücretlerin baskılanması, ikincisi de işsizlik artışı…

Mevcut ekonomi yönetimi, “iyi durumda ekonomi”den halkın geçim sorunlarının azalmasını anlamıyor. İyi durumda ekonomi demek sermaye için cazip, yatırım yapılabilir, iyi kar edilebilir bir iktisadi ortam yaratmak demek. Bu bakış açısına dayanan uygulamalarla, enflasyon düşse bile, emekçi kesimlerin durumundaki kötüleşme esasta durmuyor. Baskılanmış durumu, ilerisi için korumaya geçiyor.

Dolayısıyla emekçi kesimlerin durumunda hissedilir bir iyileşme sendikaların ve diğer emekçi örgütlerinin direncine bağlı.

Kaynak : Kısa Dalga